چشم دل

صد چو عالم در نظر پیدا کند

چون که چشمت را به خود بینا کند

 خداوند بندگانى دارد که آن ها دل هایشان را از سیاهى و زنگارها مى زدایند، اعضا و جوارحشان را از گناه محفوظ و مصون مى دارند و قلب خویش را آن گونه مصفا مى کنند که آینه تمام نماى صفات خدایى شده و دل ، یکدله کرده ، تقدیم پرورگار مى کنند. آن ها که منازل و مراحل را با مراقبت و مجاهدت پشت سر مى گذرند و از خانه دل بسوى کعبه خدا هجرت مى کنند و مصداق این آیه شریفه مى شوند که :
و خداوند براى چنین بندگانى ، تحفه ها و هدایایى دارد که در زبان ما ندیدگان و نچشیدگان جاى نمى گیرد.
امام سجاد (ع ):

هر کس را دو چشم سر و باطن است که با آن غیب ها را مى بیند و چون خداوند به بنده اى اراده خیر فرماید چشم هاى باطن او را مى گشاید.

آرى ! خداوند چشم هاى باطن آنان را مى گشاید و مى بینند آن چه را مردم نمى بینند و مى شنوند آن چه را که دیگران نمى شنوند.
با سیرى که در عالم آفاق و انفس دارند خداوند دریچه هایى را بر سینه هایشان مى گشاید و آن ها از آن منظر به حقایق عالم مى نگرند، حجاب هاى ظلمانى از قلب هایشان زدوده مى شود و چشم دلشان خیره در تماشاى عظمت و جلال الهى مى شود:
هنگامى که مرا دوست داشت ، من هم او را دوست مى دارم و هم محبوب دیگرانش مى کنم و چشم دل او را براى تماشاى عظمت و جلالم باز مى کنم .
واین هم حدیث حالشان :

آن که واقف گشت بر اسرار هو

سر مخلوقات چبود پیش ‍ او

آرى ! آن که بدان جا مى رسد که در آیات و اسماء و صفات حق به سیره و نظاره مى نشیند، پرده هاى ملک و ملکوت برایش کنار مى رود و به عالم اسرار راه مى باید، آگاهى او بر احوال مخلوقات و بندگان خدا و دانستن ضمیر و افکارشان برایش چه سهل و آسان است که خداوند فرموده :
فلا اخفى علیه علم خاصه خلقى
پس علم هیچ یک از خواص خلق خود را بر او پوشیده نگذارم .

و این بصیرت و احاطه بر باطن انسان ها، نه بدان معنى است که عارف مى خواهد به حریم قلب انسان ها نفوذ کند و یا از این کار حظى نصیب او شود، بلکه گاهى باید این گونه تلنگرى به قلب انسان ها زده شود و این خود نوعى از هدایت و دستگیرى مردان خداست .

و چه بیچاره اند آن ها که از سر هواى نفس و ذوق جاه و انا الاعلى کردن دنبال علوم و ریاضت هایى مى روند که به این قدرت ها دست یابند.

میان ماه من تا ماه گردون

تفاوت از زمین تا آسمان است

و تفاوت است بین آن که مقصد و غایت آمالش ، تسخیر قلوب دیگران باشد و آن کس که هدفش خداست و در این مسیر بصیرت هایى به او مى دهند که :
هرگز از او دل ربایى نمى کند و هرگز بى جا آن را به کار نمى برد و هرگز حریم شکنى نمى کند.
آرى !
هر کس به تماشایى رفته ست به صحرایى
اما:
ما را که تو منظورى خاطر نرود جایى ...

مرحوم ایت الله محمد جواد انصارى میفرمایند:

همه چیز نور داره اگر نورش در آن شخص باشه حقیقت داره وگرنه مدعى است ، علم ، مرجعیت ، عبادت و... همه نور خاص خودشان را دارند.

و چه بیچاره اند ظاهرسازان و مقدس مآبانى که با همان جهل و خودباورى شان هیزم جهنم مى شوند.

و خوشا به حال صادقان ! در هر نشان و لباسى !

 درنهایت

این صاعقه آسمانى هر روز دلى دیگر را ویران مى کند، این شعله محبت هر روز در خرمن پروانه دیگرى زبانه مى کشد و این دریاى خروشان هر روز غرقه اى دیگر مى طلبد.
شاید هم روزى نام تو را صدا کنند!
شاید نام تو هم در میان اسیران کمند آن کمان ابرو پیدا شود!
منتظر صدایش هستى ؟
از آن سوى خورشید، از آن سمت دریا
صدایم کن صدایم کن
تو لبخند سرخى ، پس از شام یلدا
از این تیرگى ها، رهایم کن

بارقه اى که بزرگان را به این عرصه پر ماجرا کشاند فقط براى قلب انها نبود که براى من و تو نیز این نفحات مى وزد. باید دلمان بیدار باشد تا آن را بربائیم و آن گوهر مقصود را دریابیم .

اری راه آسمان براى پیمودن است .
و به راستى !
در قمار عشق اى دل کى بود پشیمانى ؟
و دل من !
اگر نشدنى بود چرا عده اى شدند و من نشوم ؟
اگر نچشیدنى بود چرا عده اى چشیدند و من نچشم ؟
اگر ندیدنى بود چرا عده اى دیدند و من نبینم ؟
و اگر نرسیدنى بود چرا عده اى رسیدند و من نرسم ؟پ.ن:...