و حسین............
خداوند نظاره کردو بالا بود
حسین بن علی هم سر جدا بود
ز عرش کبریایی خون می ریخت
مگر خون خدا هم می توان ریخت.........
خواستم بنویسم اما انگار مجالی برای نوشتن نیست شاید مثل همیشه وصف ارباب
قلبی به بزرگی قلب عباس می خواهد یا شاید احساسی مثل احساس زینب.....
اما حسین..............
حسین جان ارام اقا!!! ارام برای پرواز شتاب کن..... حق داری وفای زمینیان ندیدی
اسمانیان در انتظارت ......اری کو وفای زمینیان......
زمینیان را چه به مهر اسمانی............ اما تو باز مرا از خود نمی رانی .....
توی اسمانی باز من زمینی را از خود نمی رانی ........
و این یعنی حسین....... سلطان گذشت و محبت
اری از تو چه انتظاری جز این.....پدرت که نام اوری دلدادگی بود و مادرت ژرفای پاکدامنی ..... و حسین تو خود چیستی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
زبانم .......
دلم عاجز .......
دانی که چرا اب فرات گشته گل الود
شرمندگی اش از لب عطشان حسین است......................